هادی طباطبایی و پرویز برومند دروازه‌بان‌های سال‌های نه چندان دور استقلال بودند. این دو دروازه‌بان همیشه بر سر قرار گرفتن در ترکیب اصلی با هم رقابت داشتند.
امیر قلعه‌نویی با حضور در تیم استقلال به عنوان سرمربی در فصل 83-1382 پس از یک سال این دو دروازه‌بان را از ترکیب تیم خارج کرده و دروازه‌بان سوم تیم، یعنی وحید طالب‌لو جوان را به عنوان دروزاه‌بان اول انتخاب کرد. مدتی بعد طالب‌لو به عنوان بهترین پنالتی‌گیر ایران معرفی شد.
تصمیم قلعه‌نویی برای دروازه‌ی استقلال به انتخاب طالب‌لو ختم نشد و او برای اینکه طالب‌لو هم مانند دروازه‌بانان قبلی استقلال برای پیشرفتش رقیبی داشته باشد، سید مهدی رحمتی را به عنوان رقیب طالب‌لو برگزید.
حتی بعد از کناره‌گیری قلعه‌نویی از سرمربیگری استقلال، رقابت این دو دروازه‌بان به جایی رسید که در دربی 61 سال 1385 مهدی رحمتی به جای وحید طالب‌لو در درون دروازه ایستاد. اما دو گلی که او به طرزی ناشیانه دریافت کرد نه تنها باعث شد که استقلال بازی 1-0 برده را 2-1 واگذار کند بلکه از آن به بعد حضور او در ترکیب اصلی استقلال کم‌رنگ‌تر شد.
در نهایت او در پایان فصل از ترکیب استقلال کنار گذاشته شد و برای لیگ هفتم به تیم مس کرمان رفت و پس از درخشش در آن تیم موفق شد که پیراهن شماره 1 تیم ملی را بر تن کند و حتی از طالب‌لو در تیم ملی جلوتر بیفتد.
اما چرا طالب‌لو در استقلال از رحمتی پیشی گرفت ولی بعد از رفتن او، در تیم ملی از او عقب افتاد؟
بسیاری از کارشناسان دلیل این افت را نداشتن رقیب برای این گلر می‌دانند.
بعد از جدایی رحمتی از استقلال، اشکان نامداری دروازه‌بان دوم این تیم است. در این فصل که امیر قلعه‌نویی بار دیگر به استقلال برگشته بود، در ابتدای فصل گفت که طالب‌لو از آمادگی قبلی برخوردار نیست اما در پاسخ اینکه دلیل این عدم آمادگی نداشتن رقیب است، گفت که دروازه‌بانان استقلال از بهترین‌ها هستند.
بعد از وحید طالب‌لو و اشکان نامداری، ایمان صادقی دروازه‌بان سوم استقلال است. این بازیکن جوان، همان دروازه‌بانی است که در مسابقات قهرمانی نوجوانان آسیا 2008، به همراه تیم ملی نوجوانان ایران قهرمان شد و در 5 بازی فقط 1 گل دریافت کرد.
اما با این حال چیزی که مسلم است این است که در تیمی مثل استقلال که برای قهرمانی می‌جنگید حضور دروازه‌بان جوانی چون ایمان صادقی در لیگ برتر در مقابل دروازه‌بان تیم رقیب (ذوب‌آهن) یعنی عیسی اندوی کاری عقلانی نبود.
وحید طالب‌لو در بازی دوم این فصل استقلال مقابل پگاه گیلان در رشت مصدوم بود و اشکان نامداری درون دروازه ایستاد؛ اشکان نامداری با گلی که دریافت کرد اولین شکست استقلال در این فصل را رقم زد.
به جز این بازی وحید طالب‌لو در 33 بازی لیگ برتر سنگربان این تیم بود و حتی در بازی مقابل داماش (پگاه سابق) در جام حذفی که با برتری 8-1 استقلال به پایان رسید هم در درون دروازه ایستاد.
بعد از پایان لیگ و قهرمانی استقلال، امیر قلعه‌نویی به بازکنان استراحت داد و به همین دلیل در بازی مقابل مس رفسجان در جام حذفی، اشکان نامداری درون دروزاه قرار گرفت که به گفته‌ی خودش در 30 دقیقه‌ی ابتدایی بازی اصلا در جریان مسابقه قرار نداشت. با عملکرد ضعیف این بازیکن، کار استقلال با دریافت 2 گل، به لطف دو گل زده به ضربات پنالتی کشیده شد که اشکان نامداری حتی نتوانست یک ضربه‌ی پنالتی را مهار کند و در نهایت استقلال در ضربات پنالتی حذف شد.
حال خود قضاوت کنید، در تیمی که بهترین پنالتی‌گیر ایران در آن حضور دارد، حضور دروازه‌بانی که حتی یک پنالتی از 5 پنالتی را نتواند مهار کند چه لزومی دارد؟
اصلا پنالتی به کنار... گل‌هایی که اشکان نامداری دریافت کرد، شاید بتوان گفت که اگر ایمان صادقی در دروازه می‌ایستاد، دریافت نمی‌کرد.
و اما لیگ قهرمانان... وحید طالب‌لو در بازی مقابل الاتحاد (بازی پنجم) دو کارته شد و بازی مقابل الجزیره را از دست داد. اشکان نامداری باز هم در درون دروازه قرار گرفت؛ در گل اولی که دریافت کرد خیلی مقصر نبود اما در دریافت گل دوم در حد یک دروازه‌بان دسته سه عمل کرد و دفع توپ را به سمت دروازه انجام داد.
به هر حال اگز بگوییم اشکان نامداری به دلیل دوری از شرایط مسابقه این طور عمل کرده است، پس باید او را به قدری آماده کرد که بتواند در طول فصل چند بازی انجام دهد تا این طور از شرایط مسابقه دور نماند!!!